Ah be garibanlık vardı serde derler ya işte benimkide öyle dostlarım. Hep yemek ve örgüdenmi bahsedicez birazda benden bahsedelim. Burası benim 1983'ten 1990'a kadar çocukluğumun geçtiği yer yani Ayvalık Cunda Adasında bir ev. Nedendir bilmem ama hala bu ev rüyalarıma giriyor. Unutamıyorum. Garibanlık dedimya şöyle bir bakın etrafa mahalleme evlerin hepsi o senelerdede çok güzeldi. Birtek bizimki kötüydü. Çocukluk işte utanırdık halimizden.(Şimdi ah diyorum keşke dönebilsek ve şu an o evde yaşasam)İnsanlarda çok iyi daravnmazdı hani. İyilik görmedik kimseden garibanlıktan dolayı aşağılanmaktan başka. Her şeyi ve hepsini dün gibi hatırlarım dostlarım. O zamanlar belkide temelleri atılmıştı mesleğimin. Her sorana Polis olucam derdim. Herkes gülüyordu bana. Şimdi gülemiyorlar. Geçen sene şimdi 4 yaşında olan kızımıda aldım gittim mahalleme. Hatta mahalle resminde kızımda çıkmış. Ben geldim dedim mahalledekilere. Beni tanımadılar tabi. Sene 2008 olmuş ve bu kadın kim. Evet benim. Polis oldum. Evlendim. Kızım var. İnanamadılar tabi. Sümüklü kızdan bunlar olmazdı dimi. Oldu işte. O anki duygularımı anlatamam dostlarım. Şu an bile bunları yazarken ağlıyorum. Nedenini bilmiyorum ama ağlıyorum. Belkide YÜCE RABBİME gözyaşlarım ile şükrediyorum. "O" yürü ya kulum yürüme vakti demeseydi olmazdı bunlar. YÜCE RABBİM ŞÜKÜRLER OLSUN SANA VE VERDİĞİN ONCA GÜZELLİĞE.....
SAYGILAR...........
Ah be garibanlık vardı serde derler ya işte benimkide öyle dostlarım. Hep yemek ve örgüdenmi bahsedicez birazda benden bahsedelim. Burası benim 1983'ten 1990'a kadar çocukluğumun geçtiği yer yani Ayvalık Cunda Adasında bir ev. Nedendir bilmem ama hala bu ev rüyalarıma giriyor. Unutamıyorum. Garibanlık dedimya şöyle bir bakın etrafa mahalleme evlerin hepsi o senelerdede çok güzeldi. Birtek bizimki kötüydü. Çocukluk işte utanırdık halimizden.(Şimdi ah diyorum keşke dönebilsek ve şu an o evde yaşasam)İnsanlarda çok iyi daravnmazdı hani. İyilik görmedik kimseden garibanlıktan dolayı aşağılanmaktan başka. Her şeyi ve hepsini dün gibi hatırlarım dostlarım. O zamanlar belkide temelleri atılmıştı mesleğimin. Her sorana Polis olucam derdim. Herkes gülüyordu bana. Şimdi gülemiyorlar. Geçen sene şimdi 4 yaşında olan kızımıda aldım gittim mahalleme. Hatta mahalle resminde kızımda çıkmış. Ben geldim dedim mahalledekilere. Beni tanımadılar tabi. Sene 2008 olmuş ve bu kadın kim. Evet benim. Polis oldum. Evlendim. Kızım var. İnanamadılar tabi. Sümüklü kızdan bunlar olmazdı dimi. Oldu işte. O anki duygularımı anlatamam dostlarım. Şu an bile bunları yazarken ağlıyorum. Nedenini bilmiyorum ama ağlıyorum. Belkide YÜCE RABBİME gözyaşlarım ile şükrediyorum. "O" yürü ya kulum yürüme vakti demeseydi olmazdı bunlar. YÜCE RABBİM ŞÜKÜRLER OLSUN SANA VE VERDİĞİN ONCA GÜZELLİĞE.....
SAYGILAR...........
2 yorum:
Bekış açısına göre değişir,bence eviniz çok sevimliymiş:)))
Simdi hayat felsefenizi daha iyi anliyorum.Ve nicin o satirlari yazarken agladiginizida.Satirlarinizi okurken bende cok duygulandim...
Yorum Gönder